Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ


The World Archaeological Congress With members from more than 100 countries, the World Archaeological Congress (WAC) is a non-governmental, not-for-profit organization and is the only archaeological organization with elected global representation. For additional information about the organization and its goals, we invite you to visit WAC website at worldarchaeologicalcongress.org.

19 July 2007

Mr G. Voulgarakis, Minister of Culture

Email: gvoulg@parliament.gr Tel: 0030- 2103636177, fax: 0030-2103638137

Dear Mr. Voulgarakis:

The Executive Committee of the World Archaeological Congress urges you not to consent to removing the designation of 17 Dionysiou Areopagitou Street, Athens, as a building-monument. It is an important example of 1930s Art Deco architecture, and a testament to the recent material and cultural memory of Greece. The building, created by the internationally recognized architect Vasilis Kouremenos in 1930, was declared as a scheduled monument by the Ministry of Urban Development (YPECHODE) in 1978, and a "work of art" by your own Ministry of Culture in 1988. As you know, the result in the vote in the common meeting of the Central Archaeological Council and the Central Council for Modern Monuments on the 3rd of July 2007 was 12 in favor and 12 against, and it is now up to you to rescue this significant monument from demolition. We recognize, of course, the significance of the New Acropolis Museum for Athens, but one of the most important features of the landscape of the Athenian Acropolis is its character as a palimpsest of human activity from ancient times to the present. It is this multi-temporal material culture that is valued by archaeologists and the public the world over. The demolition of this building, a monument of high aesthetic, historical, and mnemonic value, will harm and degrade this sense of diachronic cultural development, and will devalue the Acropolis and its New Museum, as well as the Athenian Cultural Heritage as a whole. We urge you and the two Councils to seek a way to protect this building.

Sincerely,

Larry J. Zimmerman, Ph.D., RPA Vice-President Professor of Anthropology & Museum Studies Public Scholar of Native American Representation Indiana University-Purdue University Indianapolis
World
Archaeological
Congress
Founded 1986


Αξιότιμε Κε Υπουργέ,

και στο όσο μπορεί να έχει νόημα αυτή η παρέμβασή μου :

θεωρώ τεράστιο λάθος την κατεδάφιση του επί της οδού Δ. Αρεοπαγίτου κτιρίου-έργο Τέχνης και Μνήμης, του αρχιτέκτονα Β. Κουρεμένου. Παρότι αναγνωρίζω ότι δημιουργεί κάποια προβλήματα στην προβολή ενός εκ των καλλιτέρων κτιρίων μορφολογίας και αισθητικής υπερκαταστήματος των Αθηνών- ίσως μάλιστα να είναι το καλλίτερο (αναφέρομαι στο νέο μουσείο Ακροπόλεως- αποτελεί μέρος του Genius Loci της Δ. Αεροπαγίτου και ολοκλήρου της Πόλεώς μας. Είναι κρίμα να διαλύουμε το Πνεύμα του Τόπου (μας), χάριν ασχέτων προς την Ιστορία μας κτιρίων "αλεξιπτωτιστών" αρχιτεκτόνων .

Με Τιμή,

Δρ Νικήτας Χιωτίνης, Αρχιτέκτων,
Καθηγητής-Διευθυντής της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ-Αθηνών



Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Παρεφρόνησε το ελληνικό δημόσιο εντελώς;

Η ανεμπόδιστη θέα των θαμώνων του εστιατορίου του νέου μουσείου και η αύξηση των εσόδων του από τις εμπορικές χρήσεις, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι σημαντικότερη της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς;

Όλα τελικά είναι για ξεπούλημα αρκεί να βρεθεί η τιμή τους ! Ντροπή.

Αφού το ξέρετε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν θα αφήσει ΠΟΤΈ να συντελεσθεί ένα τέτοιο ανοσιούργημα, να καταστραφεί ένα από ωραιότερα κτίρια-στολίδια της Αθήνας, γιατί έφθασε το θέμα σε αυτό το σημείο; Για να γίνουν αυτοί που το αποφάσισαν και το Υπουργείο σας ως τελικά υπεύθυνο εάν η καταστροφή αποφασιστεί ή/και υλοποιηθεί επί των ημερών σας, περίγελως όλων των ελλήνων που τους έχει μείνει λίγη ευαισθησία για την διατήρηση της πολιτιστικής μας παράδοσης σε αυτόν το τόπο ;

Ή μήπως έγινε με την ελπίδα να περάσει μήνυμα περαιτέρω άμβλυνσης της ευαισθησίας των ελλήνων σε τέτοια φαινόμενα, αφού ίσως σκεφτεί ο απλός λαός ότι για να αποφασίζει η πλειοψηφία των σοφών (έστω και με την διπλή ψήφο του Προέδρου) την καταστροφή και να μην τους στέλνει το Υπουργείο στα σπίτια τους, μπορεί να έχουν και δίκιο ... ίσως οι εισπράξεις έχουν τελικά μεγαλύτερη σημασία από τον πολιτισμό!

Με λύπη,

Κώστας Βαϊνανίδης
Δικηγόρος
Κ. Μεταξά 1, Άλιμος 17455
τηλ. 6944-671454




Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι γνώριζαν ότι δεν πρέπει να καταστρέψεις κάτι το οποίο δεν μπορείς να επαναφέρεις. Εμείς, κατόπιν εορτής, μετανοούμε για την απώλεια της Νεοκλασσικής Αθήνας, των ρεμάτων, της Πεντέλης, της Πάρνηθας. Ας αντιμετωπίσουμε το μέλλων με μεγαλύτερη σοβαρότητα.

Βάση στοιχείων, ο αποχαρακτηρισμός του κτιρίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 από Έργο Τέχνης αποτελεί αλλαγή πλεύσης της τελευταίας στιγμής του κρατικού μηχανισμού. Το ίδιο το μουσείο Ακρόπολης έχει σχεδιαστεί ώστε να πλαισιώνεται από τα ιστορικά αυτά κτίρια, και να εντάσσεται στον Αθηναϊκό ιστό, για την σχέση του με τον οποίον έχει κατηγορηθεί αρκετά. Το όλο ιστορικό της απόφασης αποχαρακτηρισμού εγείρει έντονα και εύλογα ερωτήματα ως προς την ορθότητα και την σοφία της απόφασης αυτής.

Θα παρακαλούσαμε τόσο τον κρατικό μηχανισμό που είναι εντεταλμένος από το έθνος για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όσο και εσάς ως τον πολιτικό του προϊστάμενο και τελικό υπεύθυνο, να επανεξετάσετε την απόφαση αυτή και να την επικοινωνήσετε στο εθνικό κοινό με τρόπο που δεν θα αφήνει χώρο για υποψίες μεροληψίας ή ανευθυνότητας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την υπευθυνότητα με την οποία θα ασχοληθείτε με το θέμα.


Με τιμή,

Θωμάς Δοξιάδης
Αρχιτέκτων, Αρχιτέκτων Τοπίου ASLA
Εντεταλμένος Λέκτορας Τμήματος Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Πατρών
BA, MArch, MLA Harvard University


10-7-2007
Προς τον Υπουργό Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη,
Θέμα: Έκκληση για διατήρηση κτιρίου-μνημείου της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17

Με την κατεδάφιση του κτιρίου της Δ. Αρεοπαγίτου 17, χάνεται όχι μόνο ένα μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικής, αλλά καταστρέφεται ένα μοναδικό αρμονικό σύνολο κτιρίων διαδοχικών εποχών (το οποίο ήδη διαταράχθηκε με την κατεδάφιση του κτιρίου στον αριθμό 15). Δεν αναρωτιέμαι ποιο είναι το επόμενο βήμα, αφού με αυτή τη λογική, τα επόμενα κτίρια δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Δεν αναρωτιέμαι επίσης γιατί δεν προβλέφθηκε ότι θα προκύψει αυτό το τόσο προφανές πρόβλημα (όπως θα προκύψουν και άλλα) κατά τον σχεδιασμό του μουσείου. Νομίζω ότι η διατήρηση του κτιρίου βαρύνει περισσότερο (λόγω του αναντικατάστατου) και ότι η αναθεώρηση της πρόθεσης σας για κατεδάφιση του κτιρίου επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17, δεν θα σας στιγματίσει για την κατεδάφιση του.

Με εκτίμηση
Απόστολος Εξαδάκτυλος αρχιτέκτων μηχ. – αναστηλωτής τηλ. 210-9223084,
e-mail: apostex@yahoo.gr


Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Η απόφαση σας να προκαλέσετε τον αποχαρακτηρισμό και στην συνέχεια να απαλλοτριώσετε και κατεδαφίσετε το κτίριο επι της οδού Δ. Αρεοπαγίτου 17 προκειμένου οι τουρίστες του Μουσείου της Ακροπόλεως να απολαμβάνουν με ανεμπόδιστη θέα τον καφέ τους, μου προκαλεί θλίψη και οργή συγχρόνως.

Είναι δυνατόν να καταστρέφετε μνημεία ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής αξίας, που μας κάνουν περήφανους ώς Έλληνες, για να βελτιώσετε την θέα των επισκεπτών του Μουσείου ? Τα μνημεία της Ακροπολέως είναι μεγαλόπρεπα και ακτινοβολούν ως έχουν και θεωρώ την ενέργεια σας εκτός απο περιττή και επιζήμια για την πολιτιστική κληρονομιά που καλείστε να προασπίσετε ως αρμόδιος Υπουργός για τον πολιτισμό μας.

Με εκτίμηση,

Αλέξανδρος Κοσβογιάννης

editions nouvel esprit A.Kosvoyannis
Veikou 135, 117 41T: 210 - 9211925F: 210 - 9211926


Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Θέλω και εγώ να προσθέσω τη φωνή μου σε αυτούς που αντιτίθενται στην κατεδάφιση 2 σημαντικών κτισμάτων της νεότερης αρχιτεκτονικής μας παράδοσης στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, χάριν του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Ως έμπειρος πολιτικός, θεωρώ ότι μπορείτε να συμβάλετε στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, ώστε, αφενός, τα σημαντικά αυτά κτίσματα να διατηρηθούν και, αφετέρου, να βελτιωθεί η θέα από το Μουσείο με έξυπνες και περιβαλλοντικά φιλικές παρεμβάσεις, οι οποίες -εξ όσων γνωρίζω- σας έχουν ήδη προταθεί.

Με την πεποίθηση ότι θα λάβετε τελικώς τη σωστή απόφαση΄

Με εκτίμηση

Γιάννης Ζηρίνης
Εκδόσεις Κριτική ΑΕ
Πατησίων 75
Αθήνα 104 34
τηλ. 210 8211811
fax 210 8211026


Προς τον αξιότιμο Υπουργό Πολιτισμού
Κον Γ. Βουλγαράκη

Κύριε Υπουργέ

Σας γράφω και εγώ σχετικά με την πολυκατοικία Κουρεμένου, επί της οδού Δ. Αρεοπαγίτου 17. Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι, όπως έχει γίνει πλέον γενικά παραδεκτό από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα (η σχετική βιβλιογραφία στη διάθεσή σας), κάθε μνημείο, ακόμη και το ύψιστο επίτευγμα της Ακρόπολης, προσλαμβάνει την πραγματική του σημασία όχι ακινητοποιημένο σε κάποιον αόριστο ιστορικό χρόνο αλλά ενταγμένο στις πραγματικές συνθήκες της διαχρονίας του.
Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι η κατεδάφιση του κτίσματος Κουρεμένου όχι μόνο δεν θα προσθέσει στην αίγλη του αρχαίου Μνημείου, αλλά και θα στερήσει από την πόλη της Αθήνας ένα σημαντικότατο δείγμα της μεσοπολεμικής αρχιτεκτονικής, ένα κομμάτι του κτισμένου περιβάλλοντός της, από τα πλέον αντιπροσωπευτικά στοιχεία της νεώτερης ιστορίας της πόλης αλλά και της χώρας μας.

Με τιμή
Εύα Καλπουρτζή
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Ιστορικής Ανθρωπολογίας
Πάντειο Πανεπιστήμιο


Honourable Minister,
I appeal to you not to consent to the lifting of the preservation order of the historicaly significant building at 17 Dionysiou Areopagitou, Athina.Whereas I fully share the wish to give the new Acropolis Museum the best possible conditions and surroundings, this can never be an excuse to fail to protect important historical buildings. Even if my personal professional interests are the remnants of ancient Athens, I find it vital that important monuments from other - more recent - periods are not sacrifised. Architecturaly and historicaly significant buildings from the early 20th century contribute to the enrichment of the Athenian cultural heritage.I therefore implore you not to endorse the demolishment of the building at 17 Dionysiou Areopagitou
Yours sincerely,
Niels Ladefoged Rasmussen, post-graduate student of ancient history, University of Copenhagen



Every time I walk on Dionyssiou Areopagitou St. in Athens, I am relieved
that there are still a few beautiful, historic buildings remaining in the
city. Sometimes, in a country with as many antiquities as Greece,
difficult decisions must be made about what to save and what to destroy.
For example, these decisions were regularly made when the Athens Metro was
built.

But the situation with the proposed demolition of No. 17 and 19 Dionyssiou
Areopagitou St. is different. Here, the only reason for destroying these
cultural icons would be to create a better view of the Acropolis from the
new museum. Yet people visit museums out of respect for culture and human
achievement. I doubt future visitors to the new Acropolis Museum would be
happy with the knowledge that history was destroyed so that they could
take a few pretty photos!

I encourage all parties concerned to take every measure to see to it that
No. 17 and 19 Dionyssiou Areopagitou St. are saved. This is more than just
a battle for a couple of old buildings.

With respect,

John Poulopoulos
PhD Candidate
Department of Biology
Queen's University
Kingston, Ont.
Canada



Dear Sir/Madam,

I would like to protest at the possibility of demolishing the marvelous Art Deco house and the other superb building, on Areopagitou 17 (the number of the second house I do not know).

It would be a criminal act. I have a couple of suggestions: move the cafeteria is one; do not have a cafeteria is the other (and promote business at the private tavernas and cafes in the area, which would benefit and deserve to do so).

Other comments: do they really think that people will be looking at the Parthenon when they are collecting food and eating in a cafeteria?????? In any case there are better views of the Parthenon, so why don't they move the museum? Approached seriously, after going around the museum, seeing views, visiting the Parthenon itself, the idea that there will be a serious need or desire for a view from any angle, in a cafeteria, when you are relaxing with a bite or a drink, is not sensible.

I am also sure if you took a poll of the people in the cafeteria (once it is open) and showed them the 2 beautiful houses -- they would vote with their heads and their hearts for keeping the houses.

Regardless of anything, the two houses which are quite beautiful, should be preserved. If you appreciate beauty, you will appreciate it in all forms -- certainly the classical Greeks must have, and I am certain that they would be horrified at the very idea of demolishing 2 superb buildings in favour of a cafeteria. The architecture of the museum itself -- well, its beauty is debatable. I personally find it the wrong shape and size for the area in which it has been constructed. One thing no one can debate is the size which is all out of proportion to its surroundings. The two buildings on Areopagitou are part of a larger complex of superb houses which form a beautiful aesthetic unit along a wide and beautiful pedestrian walkway and they are all in proportion in the street in which they have been built (which cannot be said about the museum)-- does anyone even mention the loss to Areopagitou, which forms a poetic and proportional necklace at the foot of the Parthenon? The loss of the two houses at its end /beginning (call it what you will) will deface this beautiful street! And be a loss to the bejeweled necklace which sits at the feet of the Parthenon.

I wish you all the success in the world with your campaign to save the two houses. It is a just and necessary duty to retain the beauty we still have in Athens, and in particular in this most important and beautiful location.

Best regards,

Dr. Holley Martlew



Προς:

Υπουργό Πολιτισμού και Βουλευτή Α’ Αθηνών

Γεώργιο Βουλγαράκη

Παρίσι, 17 Αυγούστου 2007

Αξιότιμε Κύριε Βουλγαράκη,

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω την άποψή μου, και ξεδιπλωμένες προεκτάσεις της, σχετικά με το θέμα που έχει δημιουργηθεί για τη διατήρηση ή όχι των διατηρητέων κτιρίων 17 και 19 της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Αρχικά, θα ήθελα να τονίσω κάποιες παραμέτρους που ίσως έχουν αποσιωπηθεί ή ξεχαστεί. Συγκεκριμένα, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο διαγωνισμός προέβλεπε ως βασική προϋπόθεση της προτεινόμενης συνθετικής αρχιτεκτονικής επίλυσης τη διατήρηση του μετώπου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εάν αυτό δεν τηρήθηκε από τον αρχιτέκτονα ή πιο σωστά δεν επιλύθηκε με τον ορθό σχεδιασμό κλίσεων, υψών και ογκοπλασίας, κι επίσης δεν έγινε αντιληπτό σε πιο πρώιμες φάσεις μελέτης και διεκπεραίωσης του έργου, είναι λάθος από την πλευρά της οργανωτικής επιτροπής του έργου και των λοιπών υπευθύνων που εσείς γνωρίζετε καλύτερα. Γι’ αυτό το λάθος, όμως, δεν είναι σκόπιμο να την πληρώσουν δύο σημαντικά δείγματα νεότερης αρχιτεκτονικής. Την επιχειρηματολογία σχετικά με την αξία των συγκεκριμένων κτισμάτων τη γνωρίζετε καλύτερα από εμένα, δεν θα επαναλάβω τα γνωστά. Αντίθετα, εμπνεόμενη από τις εξελίξεις αυτές, θα ήθελα να σας εκθέσω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς που πυροδοτήθηκαν στο μυαλό μου.

Πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να θέτουμε τις προτεραιότητες, ακόμα και στην αρχιτεκτονική. Η αρχιτεκτονική κ. Βουλγαράκη δεν αφορά μονάχα την αρχαία κληρονομιά του τόπου μας και ως εκ τούτου την ανάδειξη των πολιτιστικών ευρημάτων της περιόδου της αρχαιότητας. Αφορά δυναμικές διεργασίες άμεσα συνυφασμένες με την κοινωνία, την εξέλιξη σε κάθε ιστορικο-κοινωνική περίοδο μέχρι και τις μέρες μας. Κάθε φάση αρχιτεκτονικής κληρονομιάς έχει τη δική της αξία και είναι στο χέρι του Υπουργείου Πολιτισμού και των εκάστοτε ανάλογων φορέων να αναγνωρίζουν την αξία σεβόμενοι πάντα την παράδοση. Κατά καιρούς και ανά τους αιώνες καταστράφηκαν σημαντικά δείγματα διαφορετικών φάσεων αρχιτεκτονικής εξαιτίας παρόμοιων πιέσεων, ή αλλιώς, μη δόκιμα, τέτοιων τσεκουρεμάτων. Η ίδια η Ακρόπολη και ο ευρύτερος αρχαιολογικός χώρος αποτελούν ένα παράδειγμα από μόνα τους. Το ιστορικό κέντρο της Αθήνας είναι ίσως από τα μοναδικά οικοδομικά σύνολα που δεν έχει κρατήσει ακραιφνή το χαρακτήρα του σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και αντίθετα γκρεμίστηκαν τόσο αξιόλογα κτίρια στο βωμό της αντιπαροχής. Το εργοστάσιο ΦΙΞ ευτυχώς σώθηκε προς το παρόν. Τα συγκροτήματα κοινωνικών κατοικιών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας παλεύουν σε στυλ α-μπε-μπα-μλόμ. Να μιλήσουμε και για την εγκατάλειψη της κληρονομιάς μας, και όχι μόνο στην Αθήνα· το φαινόμενο είναι δυστυχώς διατοπικό και επαναλαμβανόμενο στη χώρα μας. Ως παράδειγμα το εκπληκτικό σύνολο πυργόσπιτων στα Βάθεια Μάνης που έχει αφεθεί στο έλεος του χρόνου παρά τις όποιες ισχνές προσπάθειες εκ μέρους του ΕΟΤ. Η Δήλος, με ένα σύγχρονο μουσείο που μαράζει και αποσυντίθεται από την έλλειψη χρηματοδότησης, ο Θορικός, πλησίον του Λαυρίου, το πρώτο αρχαίο θέατρο στην Ελλάδα, όπου στον ίδιο χώρο συνυπήρξαν και συμπορεύτηκαν με πρωτοφανή τελειότητα η δραματική τέχνη με την τεχνολογία εκμετάλλευσης μεταλλευμάτων, αφημένο επίσης και μισο-αναστηλωμένο, και τόσα άλλα. Ο κατάλογος δυστυχώς πολύ μακρύς. Και η αδιαφορία, η εγκατάλειψη, πρωτοφανής. Αδυνατώ να νοήσω την απάθεια αυτή εκ μέρους όλων μας. Θα ήταν αδύνατον θαρρώ να έχουμε το βλέμμα μας στο μέλλον χωρίς να τσαλαπατούμε το παρελθόν μας, αλλά αντίθετα κρατώντας το απ’ το χεράκι;

Και επί της ευκαιρίας της εγέρσεως του νέου μουσείου Ακρόπολης, ας αναφερθούμε αστραπιαία στην κατάσταση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Ηρεμία, τάξις και ασφάλεια, να το χαρακτηρίσουμε; Τι ακριβώς συμβαίνει και σε τι επίπεδα; Η έκθεση αρχιτεκτονικής που διοργανώνεται στην Εθνική Πινακοθήκη φέτος το Νοέμβριο ας μας βάλει όλους σε σκεπτικισμό. Γιατί όχι και στην Ελλάδα τέτοια κτίρια, και αν ναι, γιατί μόνο από ξένους αρχιτέκτονες (Τschumi, Calatrava κτλ κτλ); Ποιος είναι υπεύθυνος επιτέλους για την τεχνογνωσία σ’ αυτήν τη χώρα και γιατί εμείς, η νεότερη γενιά αρχιτεκτόνων, αμολύεται στο εξωτερικό για εξειδίκευση και εμπειρία; Πολλά τα ερωτήματα, και πού οι απαντήσεις...

Εν κατακλείδει, για να επανέλθω πάλι και στο αρχικό θέμα των διατηρητέων, θα ήθελα να σας επαναλάβω τη σοφή γνωστή πια φράση του Κ. Κουρεμένου, όταν πριν 50 περίπου χρόνια ερωτήθηκε για ποιο λόγο δε δημιούργησε μπαλκόνια στο κτίριο: «...Μπροστά σε έναν τέτοιας ιερότητας χώρο δεν βγαίνεις στο μπαλκόνι σου να μασουλάς μπισκότα...». Και προσθέτω κ. Υπουργέ, εσείς πέραν του ότι στήνεται ένα εστιατόριο σε αυτή τη θέση, θα συνδράμεται στην εξασφάλιση της θέας για να ανοίγει η όρεξη στους πολυπόθητους τουρίστες;

Ας ευχηθούμε ότι κάποια στιγμή θα αναζητήσουμε την αρχιτεκτονική ποιότητα στον τόπο μας...την ποιότητα ζωής. Ας ευχηθούμε ότι η όρεξή μας θα ανοίξει με έργα και πράξεις που προάγουν τον πολιτισμό και εξυμνούν τον άνθρωπο...

Εύχομαι να λάβετε υπόψιν την παρούσα δήλωση

Με εκτίμηση,

Παπαδοπούλου Αθηνά


Dear sir/madam,
I would like to express my deeply felt concern about the unpossible and unforgiffable projection to tear down the beautiful number 17 (and even may be 19?) at Hodos Dionysiou Areapagitou. Their demolishing would be a great loss to the architectural ensemble of the Acropolis in particular and to that of the civilized human world at large in general.
Yours sincerely, Froukje Klomp
Archaeologist in Classics and Prehistory of the Aegean and the Eastern Mediterranean,
University of Amsterdam




3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

pragmatika einai lupiro na vlepw kati tetoio. Sinxwreste me gia ta ellinika mou, eimai katoikos ekswterikou. Dustixws vlepwntas tin katantia twn politikwn, alla kai twn epilogwn tous, kathe fora pou tha anoiksw tin elliniki efimerida, i kapoia elliniki selida, tha pligwthw, kai egw ekei, panta tin anoigw :(

Ανώνυμος είπε...

ΚανονικόΣυνθήκηορισμούΛίσταορισμώνΔιεύθυνσηΓράφω γιατί μερικές φορές όσο ανήκουστο και αν σας φαίνεται, κάποια πράγματα γίνονται όχι με σκοπό το κέρδος. Όχι πως θα το διαβάσει ποτέ κανείς, αλλά η ελπίδα υποτίθεται ότι πεθαίνει τελευταία, έτσι δεν είναι; Πεθαίνει όμως..

Δεν θα αναλωθώ σε μακροσκελείς επιστολές, με πολιτική ανάλυση, με δεδομένα, με στοιχεία και βασικά χωρίς τύχη. Δεν θα το κάνω γιατί τα παραπάνω τα ξέρουμε όλοι, τα βλέπουμε, είναι γνωστά. Ένα απλό σχόλιο..

Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε σαν Έλληνες (όχι με την έννοια του εθνικού φρονήματος ή οποιαδήποτε παρεμφερή υπόννοια, καθαρά ως σύνολο ανθρώπων που μοιράζονται τον ίδιο τόπο, που ξοδεύουν την μία ζωή τους στο ίδιο μέρος) ένα απλό πράγμα. Πρέπει να προσέχουμε τα δικά μας, τουλάχιστον. Ζώντας για λίγο καιρό στο εξωτερικό, η διαφορά είναι εκπληκτική. Εδώ λοιπόν προσέχουν τα δικά τους, τα διατηρούν, τα αγαπάνε, όχι γιατί είναι κερδοφόρο, αλλά απλά γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι ΟΙ ΙΔΙΟΙ θα τα βλέπουν, θα τα τρώνε, θα τα αναπνέουν κάθε μέρα, αυτοί και τα παιδιά τους. Δεν είναι "ό,τι φάμε ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας (δεν λυπάμαι που χρησιμοποιώ την έκφραση, λυπάμαι που αντικατοπτρίζει τόσο την πραγματικότητα). Για αυτό και μόνο με την παρούσα κατάσταση είναι τραγικό. Ναι μεν το σύστημα, ναι μεν ο καπιταλισμός, ναι όλα φταίνε. ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΘΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΥΡΙΕ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ..

Πραγματικά απορώ πως μπορείτε οι πολιτικοί να αντικρύζετε τα παιδιά σας, να τους γελάτε (αν τους γελάτε) και να προσποιήστε ότι τα αγαπάτε. Απλά ντρέπομαι που δεν ντρέπεστε εσείς. Θα έπρεπε. Λυπάμαι τόσο πάρα πολύ..

καληνύχτα και ας είναι μεσημέρι..
Π.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά τα σχόλια των κυρίων, όμως πρέπει να σας πω ότι δεν είναι δυνατόν να συνοδεύονται από το, έστω και τυπικό, «με τιμή» ή «με εκτίμηση» γιατί καμμία τιμή και εκτίμηση δεν πρέπει να αποδίδεται σε ανθρώπους που, εν γνώσει τους ότι είναι άσχετοι με το θέμα, καταλαμβάνουν τη θέση του υπουργού και δεν παρεμβαίνουν αμέσως να αποτρέψουν τις συγκεκριμένες εγκληματικές κατεδαφίσεις. Ο νύν υπουργός Λιάννης έσπευσε αμέσως μετά την τοποθέτησή του να δηλώσει ότι τα κτήρια θα κατεδαφισθούν. Νομίζω, κύριοι, ότι οι ευγενικές επιστολές δεν θα αποφέρουν αποτέλεσμα γιατί έχουμε να κάνουμε με την αισθητική τρομοκρατία αδιστάκτων εμπόρων. Προσβλέπω και ελπίζω σε κάποια πρωτοβουλία πιο δυναμική και αποτελεσματική. Με λύπη μου διαπιστώνω ότι οι κύριοι αυτοί και οι αβανταδόροι τους δημοσιογράφοι που υποστηρίζουν πλαγίως και δολίως αυτό το κατασκευαστικό απόβρασμα που λέγεται νέο μουσείο της Ακρόπολης και καταλύει όλο τον ανάλαφρο περι τον ιερό βράχο ιστορικό ιστό, καταλαβαίνουν πιο σκληρή γλώσσα ίσως δε και κάποιες επώδυνες για όλους αυτούς πράξεις.

πολύ θυμωμένος,
bascos